دلم گرفت
دلم گرفت از آسمون، هم از زمین هم از زمون


تو زندگیم چقدر غمه، دلم گرفته از همه


ای روزگار لعنتی، تلخه بهت هر چی بگم


من به زمین و آسمون دست رفاقت نمی دم

امشب از اون شبهاست که من، دوباره دیوونه بشم


تو مستی و بی خبری اسیر میخونه بشم


امشب از اون شبهاست که من، دلم می خواد داد بزنم

تو شهر این غریبه ها دردم رو فریاد بزنم

از این همه دربه دری تو قلب من قیامته


چه فایده داره زندگی این انتهای طاقته


از این همه در به دری به لب رسیده جون من


به داد من نمیرسه خدای آسمون من

هر که عاشق شد جفا بسیار می باید کشید

بهر یک گل منت سد خوار می باید کشـــید

من به مرگ خود راضیم اما از بخــــــت بدم

برای اجل نیز ناز می باید کشـــــــــــــــید

رسم زندگی این است‌
یک روز کسی را دوست داری
و روز بعد تنهایی
به همین سادگی!
او رفته است
و همه چیز تمام شده است
مثل یک مهمانی که به آخر می رسد
و تو به حال خود رها می شوی
چرا غمگینی؟
این رسم زندگیست
تو نمی توانی آنرا تغییر دهی
پس تنها آوازی بخوان!
این تنها کاریست که از دستت بر می آید
آوازی بخوان